Μας στερεί τη στιγμή, τη χαρά, την ηρεμία και μας κρατά σε μια συνεχόμενη άμυνα με μια φανταστική πραγματικότητα κάπου στο αύριο.
Αντικειμενικά ο φόβος είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης που μας προστατεύει από κινδύνους. Πυροδοτείται όταν αντιλαμβανόμαστε κάτι ως απειλή και ενεργοποιεί την αντίδραση “fight or flight”. Το σώμα αντιδρά εκκρίνοντας ορμόνες όπως η αδρεναλίνη και η κορτιζόλη και για αυτό έχουμε ταχυκαρδία, μουδιάσματα, εφίδρωση,γρήγορη αναπνοή και είμαστε σε εγρήγορση.
Φόβος υπάρχει για διάφορα πράγματα π.χ. έντομα, ανθρώπους ή καταστάσεις. Θα μιλήσουμε όμως για εκείνο το φόβο που μας καταβάλλει όταν τα πράγματα πάνε καλά. Όταν φοβόμαστε μήπως γίνει κάτι και το χαλάσει, μήπως τελειώσει η χαρά. Μπορεί να είναι ο φόβος της αβεβαιότητας, η συνειδητοποίηση ότι δεν έχουμε τον έλεγχο. Μπορεί να βασίζεται σε κάποια δεδομένα ή προηγούμενες εμπειρίες, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα συμβεί. Ο νους είναι αυτός που φτιάχνει το σενάριο και μας οδηγεί σε μια δίνη σεναρίων και συναισθημάτων που μας καταπίνει. Μας στερεί τη στιγμή, τη χαρά, την ηρεμία και μας κρατά σε μια συνεχόμενη άμυνα με μια φανταστική πραγματικότητα κάπου στο αύριο. Μπορεί ο φόβος αυτός να έχει τις ρίζες του σε βαθύτερα δικά μας θέματα, στην ανάγκη για ασφάλεια, αγάπη και αποδοχή, σε πεποιθήσεις αρνητικές για τον κόσμο και τον εαυτό μας.